Αν ως πλανήτης καταφέρουμε να λύσουμε το ενεργειακό μας πρόβλημα και να μειώσουμε τους ρύπους τόσο ώστε να μην αυτοεξοντωνόμαστε, το επόμενο πράγμα που θα μας απασχολήσει θα είναι το bandwidth.

Σε έναν κόσμο που όλα θα είναι online, η απώλεια του bandwidth ή η μη ύπαρξή του θα ισοδυναμεί με κοινωνικό αποκλεισμό ή και εμπάργκο απέναντι σε ολόκληρα κράτη και λαούς. Η κατασπατάληση του bandwidth έχει ξεκινήσει από τις μέρες μας, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης, τότε που δεν απασχολούσαν καθόλου την ανθρωπότητα οι εκπομπές διοξειδίων και μονοξειδίων του άνθρακα. Κατασπατάληση, γιατί προτιμάμε να κατεβάσουμε ξανά προγράμματα από το να τα αποθηκεύσουμε, τα updates από τις εταιρείες είναι καθημερινά, ακόμα και για μη ουσιώδεις αλλαγές, και στα τύπου YouTube και Facebook ανεβάζουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.

Τώρα όλα μοιάζουν εύκολα και γρήγορα, με γραμμές VDSL και Τ1, Τ2, Τ3, αλλά αν φανταστούμε όλους τους ανθρώπους αυτού του κόσμου συνδεδεμένους, τι θα γίνει; Για να μη συμπεριλάβουμε και την πληθώρα των νέων συσκευών που μελλοντικά θα είναι συνδεδεμένες στο Internet: από ηλεκτρικές κουζίνες μέχρι και αυτοκίνητα. Μπορεί, δηλαδή, να φτάσουμε στο σημείο να τρακάρει ο κύριος με την BMW, επειδή ο Δημητράκης ανέβαζε το video της κοπέλας του στο Ιnternet. Είμαστε ακόμα στην αρχή… Ας μη χρειαστεί να φτάσουμε πάλι στον γκρεμό, όπως σήμερα με την καταστροφή τού περιβάλλοντος.

Οι μηχανικοί, όπως όφειλαν και τότε, ας φτιάξουν πιο έξυπνες εφαρμογές, και οι χρήστες ας μάθουν να χρησιμοποιούν με σύνεση αυτό που σήμερα μοιάζει ατελείωτο και χωρίς επιπτώσεις στην κοινωνία μας.